Het mooie van het schrijven van een post op LinkedIn is dat, meer nog dan op Twitter en in tegenstelling tot Facebook, je gedwongen wordt om je boodschap te beperken tot zo’n 500 woorden (3000 tekens). ‘Schrijven is schrappen’ (dankjewel Simon Carmiggelt) wordt hier als het ware afgedwongen, op het leesteken nauwkeurig en dat is goed, daar leer je als auteur van. Want het dwingt je de boodschap in te korten tot een lengte die zelfs voor de gehaaste, overbelaste, ik-ben-druk-druk-druk-lezer nog te doen zou moeten zijn, zonder de kern van de boodschap uit het oog te verliezen.
Dit boek is een addendum, een aanvulling op mijn zesde boek De mens als grens. Er zijn in totaal acht addenda, vier in het Nederlands en vier in het Engels. De Engelse addenda zijn overigens geen rechtstreekse vertalingen van de Nederlandse addenda. Op LinkedIn reageer ik vaak op Engelse posts in het Engels. Soms vertaal ik die naar het Nederlands, maar ze staan ook op zichzelf. Andersom geldt hetzelfde: soms vertaal ik een Nederlandse post in het Engels, soms ook niet. Dus als je de Engelse taal machtig bent – en wie is dat nou níet in Nederland – en als je compleet geïnformeerd wilt zijn, lees ze dan alle acht.
Bij een gemiddelde leessnelheid van ongeveer 250 woorden per minuut, kost ieder subhoofdstuk in dit boek je maar iets van een paar minuten. Dus zou ik willen zeggen: heb je nu even wat minder tijd? Kies dan een paar hoofdstuktitels die je aanspreken en besteed er eens tien minuten of een kwartiertje aan. Iedere post stond al op zichzelf en het enige dat ik gedaan heb is ze in een boekvorm gieten en ervoor zorgen dat de informatie waaráán ik refereer en waaróp ik reageer niet verloren gaat. Je kunt de addenda dus oppakken en weer wegleggen wanneer je wilt. Het is sowieso het beste om de informatie in stappen tot je te nemen. Ik zou niet graag willen dat je overweldigd raakt.
Omdat de addenda als pdf-boeken zijn gepubliceerd blijven de website-links actief. Je kunt er dus voor kiezen om een uitstapje te maken naar gerelateerde informatie elders en daar verdere diepgang te zoeken. Daarnaast kun je in de appendices meer links en informatie vinden die generiek van toepassing is.
Ieder van de acht addenda heeft de grootte van een gemiddeld managementboek, tussen de 30.000 en 40.000 woorden. De opmaak is als van een compleet boek, dus als je liever van papier leest, kun je de pdf gerust als drukbestand bij een printshop aanleveren en voilà, je hebt een fysiek boek in handen, wel zo makkelijk.
De posts zijn geschreven van oktober 2022 tot en met oktober 2023 en worden in de boeken min of meer in chronologische volgorde gepresenteerd. Grofweg zou je dus kunnen zeggen dat de addenda I/V, II/VI, III/VII en IV/VIII zijn geschreven in de kwartalen I, II, III en IV van 2023. Per subhoofdstuk zijn de posts ook chronologisch gepresenteerd. Wees dus niet verrast door enig voortschrijdend inzicht.
Ieder addendum is een verzameling verhalen, inzichten en overpeinzingen, losjes gerubriceerd in 11 vaste hoofdstukken:
- De frontale confrontatie
- De ineenstorting
- Economie versus ecologie
- Het Almachtige Algoritme
- Afleiding, misleiding, twijfel en bedrog.
- Het klimaatconflict
- Over klimaatstupiditeit
- Van boven naar beneden kijken
- Vervuiling, verspilling en vernietiging
- Wereldwijd overleg werkt niet
- Wetenschap, waarheid en werkelijkheid
Let op: niet alle hoofdstukken komen in alle acht addenda in gelijke mate voor.
Als je je door alle vier (of acht) boeken hebt gewerkt, dan heb je een reis gemaakt van onwetendheid via klimaatverandering naar overconsumptie en ineenstorting. Niet alle reizen zijn even plezierig om te maken en deze reis is er eentje van het begin van het einde, van frontale confrontatie, grote existentiële problemen en het allerlaatste, ultieme taboe: de ineenstorting van de menselijke beschaving zoals we die vandaag kennen. Dat hoeft overigens niet ‘het einde van de wereld te zijn’: de uitsterving van de menselijke soort. Maar het is inmiddels wel een serieuze optie geworden.
Tot slot: waar ik het in De mens als grens nog aan de geachte lezer overlaat om, aan het einde van het boek gekomen, zélf conclusies te trekken over waar het heen gaat met de menselijke soort, ben ik in deze acht addenda veel meer expliciet, ‘recht in je gezicht’ en hier en daar wellicht een beetje lomp. Want als zelfbenoemd confrontealist ben ik stellig van mening dat alleen een frontale confrontatie met de waarheid en werkelijkheid ons wellicht nog de ogen kan openen voor wat eraan zit te komen.
Veel sterkte en succes!
Bart Flos, Helmond, november 2023.
